Apr 2015
Yvonne en Lowie van Gorp
Toen onze dochter Guusje enkele maanden dood was, werkte het verdriet verlammend voor drie van onze kinderen. Door hulp van Hellen hebben onze kinderen ervaren dat het verdriet om Guusjes dood een deel is van hun leven dat blijft, maar dat hen niet weerhoudt om te genieten van de mooie dingen in het leven. De toekomst heeft hen veel te bieden en Guusje huppelt mee aan hun hand. De lijn tussen blijdschap en verdriet is dunner dan ze ooit dachten. Ze weten nu dat dat ook zo zal blijven.
Wat wij verder TOP vonden:
- Hellen neemt de tijd
- Haar rust, oprechte belangstelling en inlevingsvermogen
- Ze brengt zichzelf mee, haar eigen ervaringen
- Initiatief
- Doorverwijzen
Wat wij verder TOP vonden:
- Hellen neemt de tijd
- Haar rust, oprechte belangstelling en inlevingsvermogen
- Ze brengt zichzelf mee, haar eigen ervaringen
- Initiatief
- Doorverwijzen
Peter, vader van 3 jongens
Hallo mijn naam is Peter vader van 3 jongens.
In de bewuste nacht in februari dat er s ’nachts wordt gebeld dat er “wat” aan de hand is met je vrouw. Vanaf het telefoontje tot aan het overlijden 36 uur later zit voor mij een rit van 800 km. Beroeps halve was ik maar een paar dagen in de week thuis en daar door kwam de opvoeding van de jongen geheel bij haar omdat er maar 1 kapitein kan zijn.
Na alles wat er in het ziekenhuis gebeurt is komt e erg vel op je af ,je eigen sores maar ook dat van anderen en niet op de laatste plaats de ellende en het verdriet van je kinderen .
Alle goede wil van iedereen ten spijt (opa’s oma’s tantes en ooms vrienden)om te helpen op allerlei manieren.
Voor mijn gevoel probeerden de jongens …zeker mij op de een of andere manier te beschermen………..lieten zelden het achterste van hun tong zien en stoppen voor mijn gevoel veelal hun eigen verdriet weg.
Tot het moment dat na een paar maanden ik voelde dat ik dit nooit alleen kan doen “HULP NODIG HAD “ .
Zodoende heb ik contact gezocht met stichting Achter de regenboog en ben ik in contact met Hellen gekomen.
Daar heb ik gezien dat er vooral boosheid jegens het ziekenhuis was en alles met een witten jas aan dat waren slagers….nietsnutten die hun moeder hadden laten sterven.
Waarom helpen ze Prins Friso wel en onze moeder niet was ook zo’n kreet.
Ik denk dat ze in alle veiligheid bij Hellen hun ding hebben kunnen doen……in hun eigen woorden op hun manier en op hun tempo……………op een manier die ik ze voor mijn gevoel niet had kunnen geven.
Ik/wij zijn de ouders van drie mooie lieve jongens die het leven nog voor zich hebben en daarin alle steun hulp en liefde moeten en kunnen krijgen die ze nodig hebben.
Ik ben van mening dat Hellen daar een grote bijdragen aan geleverd heeft om verder te kunnen gaan en er met een open vizier naar te kunnen kijken voor wat hun moeder was en is en daar goede herinneringen aan overhouden .
In de bewuste nacht in februari dat er s ’nachts wordt gebeld dat er “wat” aan de hand is met je vrouw. Vanaf het telefoontje tot aan het overlijden 36 uur later zit voor mij een rit van 800 km. Beroeps halve was ik maar een paar dagen in de week thuis en daar door kwam de opvoeding van de jongen geheel bij haar omdat er maar 1 kapitein kan zijn.
Na alles wat er in het ziekenhuis gebeurt is komt e erg vel op je af ,je eigen sores maar ook dat van anderen en niet op de laatste plaats de ellende en het verdriet van je kinderen .
Alle goede wil van iedereen ten spijt (opa’s oma’s tantes en ooms vrienden)om te helpen op allerlei manieren.
Voor mijn gevoel probeerden de jongens …zeker mij op de een of andere manier te beschermen………..lieten zelden het achterste van hun tong zien en stoppen voor mijn gevoel veelal hun eigen verdriet weg.
Tot het moment dat na een paar maanden ik voelde dat ik dit nooit alleen kan doen “HULP NODIG HAD “ .
Zodoende heb ik contact gezocht met stichting Achter de regenboog en ben ik in contact met Hellen gekomen.
Daar heb ik gezien dat er vooral boosheid jegens het ziekenhuis was en alles met een witten jas aan dat waren slagers….nietsnutten die hun moeder hadden laten sterven.
Waarom helpen ze Prins Friso wel en onze moeder niet was ook zo’n kreet.
Ik denk dat ze in alle veiligheid bij Hellen hun ding hebben kunnen doen……in hun eigen woorden op hun manier en op hun tempo……………op een manier die ik ze voor mijn gevoel niet had kunnen geven.
Ik/wij zijn de ouders van drie mooie lieve jongens die het leven nog voor zich hebben en daarin alle steun hulp en liefde moeten en kunnen krijgen die ze nodig hebben.
Ik ben van mening dat Hellen daar een grote bijdragen aan geleverd heeft om verder te kunnen gaan en er met een open vizier naar te kunnen kijken voor wat hun moeder was en is en daar goede herinneringen aan overhouden .
Hellen Tonglet